Tag: Winne Wtorki

Winny wtorek na szczycie piramidy

Gdy Kuba Jurkiewicz (blog Czerwone czy Białe?), ojciec założyciel Winnych Wtorków, poprosił nas o wybranie tematu na dzisiejszą edycję, wspominając mimochodem, że akurat we wtorek wypadają jego urodziny — jeszcze nie wiedząc, co wybierzemy, jednego byłem pewien: butelka musi być wyjątkowa! Winnym Wtorkom zawdzięczamy wiele. Poza możliwością poznania wielu świetnych ludzi, przede wszystkim motywację do pisania nawet, gdy wewnętrznie gdzieś nam ona umykała. Kuba — wszystkiego najlepszego! No i oczywiście, dzięki za Winne Wtorki! 🙂

Jako, że Kuba siedzi obecnie w Nowej Zelandii i częstokroć wspomina, że z dostępnością win wcale nie jest różowo, wybór win z tamtych rejonów wydawał się oczywisty, ale jednocześnie nieco oklepany. Wpadliśmy na pomysł, by dziś spróbować odkryć Nową Zelandię tą nieco mniej znaną, czyli wykreślić z listy wszystkie wina ze szczepów Sauvignon Blanc i Pinot Noir, dwóch największych koni pociągowych tamtejszego eksportu, a jednocześnie chyba najpopularniejszych i najbardziej kojarzących się z Nową Zelandią win w Polsce.

Poza tą dwójką — wszystkie chwyty dozwolone. Wina musujące? Ok! Spokojne? Ok! Czerwone, białe, różowe, wytrawne lub słodkie? Czemu nie! Po ostatniej wielkiej degustacji w Warszawie byliśmy jednocześnie pewni, że zadanie wcale nie jest wybitnie trudne, nikła dostępność Nowej Zelandii w ofercie polskich importerów to już bowiem przeszłość.

Czytaj więcej

Rancio z babką — smaki regionu z Winnymi Wtorkami

Do grzebania w regionalnej kuchni w tym odcinku WInnych Wtorków zagonił nas Sławek z Enoeno. Sprawa okazała się wcale niełatwa. Łódź, jaką dziś znamy, wyrosła z Łodzi przemysłowej, a tej historia sięga wyjątkowo niewiele wstecz, raptem do początków XIX wieku. Choć dziś Łódź w znacznej większości zamieszkują Polacy,  wiodący wkład w rozwój regionu miały cztery kultury: polska, żydowska, niemiecka i rosyjska. Nasze miasto to tygiel kultury, w którym trudno jednoznacznie przyszpilić, czym właściwie jest kuchnia regionalna. Widoczny wpływ kuchni Kresowej w rodzinnym gotowaniu również nie ułatwiał zadania.

Szperając w źródłach za regionalnymi inspiracjami kulinarnymi trafialiśmy albo na dania, których korzenie niewiele wspólnego mają z Łodzią (popularne w łódzkiem prażoki ze skwarkami w różnych postaciach znane są chyba w całej Polsce), niełatwo je łączyć z winem (zalewajka, czy zupa chrzanowa), bądź trudno potraktować jako samodzielną potrawę (kapusta z grochem, czarne, czy pasztetowa).

Czytaj więcej

Don PX i jego sekrety

Mikołajki każdego roku to dzień pełen uśmiechu. Co rok w biurze na chwilę znów stajemy się dziećmi i świetnie bawimy się w tajemniczego Świętego Mikołaja, który przynosi prezenty losowane wśród naszej ekipy. Co rok równie świetnie bawimy się wraz z innymi blogerami winnymi w Mikołajki z Winnym Wtorkiem. Zasady zabawy są bardzo podobne – blogerzy łączeni są w losowe pary i pod osłoną mgły tajemniczości wysyłają sobie nawzajem butelkę wina.

Butelka, którą nas w tym roku obdarował Mikołaj, trafiła w czuły punkt i okazała się iście wymarzonym prezentem.

Czytaj więcej

Winne Wtorki #100 — skarby wyczekane

Gdy 1 kwietnia 2011 roku na blogu pojawiła się pierwsza notka z cyklu Winnych Wtorków zapoczątkowanych przez Kubę Jurkiewicza, chyba nie spodziewałem się, że inicjatywa złapie tak silny wiatr w żagle. Na przestrzeni lat przyciągnęła kilkunastu blogerów i — w zmiennym składzie — trwa do dzisiaj. Choć nasza regularność w pisaniu nie odzwierciedla impetu Winnych Wtorków, każdy odcinek z zaciekawieniem czytamy, śledząc, co fajnego w kieliszkach znaleźli inni. Często piliśmy wina zgodnie z wytycznymi, choć nie powstały z tego notatki.

Dziś jest inaczej. Choćby nie wiem jak wielki leń nas wziął, opuszczenie dzisiejszego wtorku byłoby niewybaczalne. Dziś jest bowiem setny Winny Wtorek! Ależ ten czas leci.

Tematem przewodnim setnego odcinka (do Mody na Sukces wciąż nam daleko!) jest wino naszych marzeń. Długo zastanawialiśmy się, co to powinno być. Z jednej strony myśleliśmy o otworzeniu kolejnej butelki Granato, które wciąż nas onieśmiela i choć znamy je już świetnie, wciąż pasuje do definicji marzenia. Z drugiej strony, parę dni temu mieliśmy ogromną przyjemność cieszyć się butelką Riesling Smargad Loibner Loibenberg od FX Pichlera — winem niewątpliwie wielkim i silnym kandydatem do tej roli. Ostatecznie jednak zupełnie inna butelka skradła nasze serca, a tym samym kradnie czas antenowy. Butelka specjalna, bo wyczekana.

Czytaj więcej

Winnowtorkowy wcześniak — biało, wytrawnie i przed czasem

Winne Wtorki, inicjatywa, którą uwielbiam i którą śledzę z uwagą, wbrew wszędzie panującym pozorom nas nie ominęła. Ba! Mało które wtorki ominęliśmy w kieliszku. Notki natomiast… notki to zupełnie inna sprawa. Z jednej strony, pisać krótkich degustacyjnych opisów zwyczajnie nam się nie chce — i tak nie jest to ciekawe. Z drugiej — na pisanie dłuższych, ciekawszych i treściwszych tekstów zwyczajnie brak weny i czasu (zamiast pisać notki o winie, warzymy domowe piwo i świetnie się przy tym bawimy). Ale, ale. Nie o to w tej zabawie chodzi, żeby się tłumaczyć. We wpisie na Facebooku dostaliśmy kuksańca, żeby zrobić postanowienia noworoczne. Może? A może nie? Ten wpis więc to… reaktywacja? Choć chciałbym powiedzieć, że tak, to wątpię — raczej wybryk. Blog martwy nie jest, więc i na wybryki znajdzie się tu miejsce.

Temat obecnych winnych wtorków jest nam bliski. Nie tylko dlatego, że sami go zaproponowaliśmy, ale również dlatego, że czekaliśmy na taką okazję już dłuższą chwilę. Chodzi mianowicie o wina wzmacniane, które zawsze trafiały w nasze podniebienie, ale nigdy nie mieliśmy okazji poznać ich bliżej. Porto? Marsala? Madeira? Sherry? Wszystko gdzieś, kiedyś, którędyś pojawiło się w kieliszku. Nic jednak nie zagościło na tyle trwale, żeby poznać te wina lepiej, zrozumieć je, docenić. Zawsze zazdrościliśmy Marcinowi, że z taką swobodą mówi o porto i, jednocześnie, że tyle dobrego porto spróbował. Dzisiejszy wpis jest wcześniakiem. Nie dość, że 8 miesięcy od ostatniego wpisu, nie dość, że przed północą, to jeszcze porto, i to nie czerwone, a białe — ktoś mógłby rzec, prawie porto.

Czytaj więcej