Nasze cykliczne święto picia Raisins Gaulois Lapierre’a na śniadanie do świeżo wyjętej z pieca, jeszcze ciepłej, domowej chałki zaczęliśmy cztery lata temu. Jeden rocznik nam wypadł, ale rok temu, choć nieco w biegu, tradycję skrzętnie kontynuowaliśmy. W tym roku nawet nam przez myśl nie przeszło, by do Raisins Gaulois nie wrócić. Szampan do śniadania to żadna nowostka, ale u nas to właśnie ten „Mały Morgon” zajmuje sentymentalne miejsce.
Mateusz Papiernik
Raisins Gaulois, o którym Marcel Lapierre mówił, że to wino do picia pod prysznicem zaraz po przebudzeniu, trzy lata temu urzekło nas i swoją frywolną owocowością i radosną historią na tyle, że postanowiliśmy zrobić z picia Raisins Gaulois święto cykliczne.
Dwa lata temu się zgapiliśmy, a rok temu nam — mimo starań — nie wyszło. Wina Lapierre’a, obecnie już nie Marcela, a jego syna Matthieu, choć trafiły do portfolio Winoblisko, w ubiegłym styczniu jeszcze nie były dostępne w komplecie. Enoteka Polska już Raisins Gaulois nie miała, Winoblisko jeszcze nie miało, zostaliśmy więc z figą z makiem. W tym roku przygotowaliśmy się lepiej i upatrzywszy butelkę z rocznika 2014, zdobyliśmy ją na czas, czyli na dziś.
Mateusz Papiernik
